آیا استفاده از سفیدکنندههای دندان کار درستی است؟
برای سفید کردن دندان در خانه، روش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توانید از آنها استفاده کنید. اما آیا استفاده از سفیدکنندههای دندان کار درستی است؟ در این مقاله روش‌های سفید کردن دندان در خانه و همچنین عوارض احتمالی آن صحبت شده است. با ما در «درجه» همراه شوید.
روش‌های سفید کردن دندان در خانه
خمیردندان‌های سفیدکننده
خمیردندان‌های سفیدکننده به طور معمول خطری برای دندان‌ها ندارند. اما نباید از آنها بیش ازحد استفاده شود. این خمیردندانها حاوی مواد شیمیایی خاص و ساینده هستند و می‌توانند زردی‌ها و لکه‌های روی دندان را تمیز کنند. اما استفاده زیاد از این مواد، حساسیت دندان‌ها و لثه‌ها را بالا می‌برد و به مرور زمان به مینای دندان صدمه می‌زند. بیشتر برندهای این خمیردندانها حاوی فلوراید هم هستند که با بیماری‌های لثه و پوسیدگی دندان مبارزه میکنند اما سفیدکننده نیستند. بیشترین اثر سفیدکنندگی در موادی است که اثر سایشی دارند مانند سیلیکا یا جوش شیرین که می‌توانند دندان‌ها را سفید کنند.
برخی از برندهای خمیردندان‌های سفیدکننده، حاوی مقداری پراکسید هستند. پراکسید، نوعی ماده شیمیایی سفیدکننده است. البته مقدار مصرف این ماده در این خمیردندانها بسیار کم است تا به دندان و لثه‌تان صدمه نزند. خمیردندان‌های حاوی سفیدکننده –حتی آنهایی که حاوی پراکسید هستند- فقط روی سطح دندان کار میکنند و لکه‌های ناشی از نوشیدن چای یا قهوه را از بین می‌برند.
نوار و ژل سفیدکننده دندان
نوارهای سفیدکننده دندان حاوی پراکسید یا نوعی ماده شیمیایی سفیدکننده هستند. آنها درست مانند سفید کردن لباس یا بی‌رنگ کردن موها عمل میکنند. جنس بیشتر این نوارهای سفیدکننده از پلی‌اتیلن است. پلی‌اتیلن نوعی پلاستیک نازک و منعطف است. سطح این ورقه نازک پلاستیکی از پراکسید پوشانده می‌شود و هنگام قرار گرفتن روی دندان‌ها، لکه‌ها و زردی روی سطح دندان‌ها را برطرف کرده و آنها را سفید می‌کند.
دو نوع نوار سفیدکننده دندان وجود دارد: یک نوع از این نوارها را باید فقط روزی نیم ساعت روی دندان گذاشت. در واقع از این نوع نوار فقط می‌توان به مدت ۱۴ روز و روزی ۲ بار استفاده کرد.
اما نوع دیگر نوار سفیدکننده، به محض تماس با بزاق دهان، به طور خودکار حل می‌شوند. این نوارها را پس از استفاده مجبور نیستید بردارید. استفاده از این نوارها بسیار راحت است.
مصرف نوارهای سفیدکننده دندان خطرناک نیست. اما اگر از نواری استفاده می‌کنید که حاوی دی‌اکسید کلر است احتمال دارد به مینای دندان‌تان صدمه وارد کند. این ماده شیمیایی، همان اسیدی است که از آن برای ضدعفونی کردن استخرها استفاده می‌شود. این ماده با از بین بردن سطح مینا، زردی و لکه‌ها را از بین می‌برد. وقتی مینای دندان از بین برود، احتمال پوسیدگی دندان افزایش می‌یابد و ممکن است بافت‌های لثه صدمه ببیند. هنگام استفاده از این نوارها باید به راهنمایی‌های موجود در بسته نوار سفیدکننده کاملا توجه کنید.
ژل سفیدکننده دندان هم مانند نوار سفیدکننده مستقیما با استفاده از مسواک روی دندان قرار می‌گیرد. این ژل‌ها حاوی مواد سفیدکننده پراکسیدی هستند و باید برای نتیجه گرفتن، روزی دو بار و به مدت ۲ هفته استفاده شوند. سفیدی دندان هم ۴ ماه یا بیشتر دوام خواهد داشت. خطرات مربوط به ژل سفیدکننده دندان هم مانند نوار سفیدکننده است و به مواد استفاده در آن بستگی دارد.
قلم سفیدکننده دندان
قلم سفیدکننده دندان به شکل تیوب‌هایی پلاستیکی و به طول یک قلم هستند. سر قلم نوعی برس وجود دارد و درون قلم از نوعی ژل سفیدکننده پر شده است و وقتی ژل را با استفاده از برس به روی دندان بمالید، لکه‌ها و زردی دندان‌هایتان را برطرف می‌کند.
مواد شیمیایی مورد استفاده در قلم‌های سفیدکننده دندان هیدروژن پراکسید یا کاربامید پروکساید است و در برخی از برندها از سدیم بی‌کربنات هم استفاده می‌شود. از دیگر مواد استفاده شده در این قلم‌ها می‌توان به گلیسیرین، آب، کاربومر، طعم‌دهنده، کاربینول و سدیم هیدروکسید اشاره کرد.
این نوع سفیدکننده هم به دلیل اینکه از مواد شیمیایی هیدروژن پراکسید یا کاربامید پروکساید استفاده می‌کند، مضر است و احتمال دارد حساسیت دندان و لثه را افزایش دهد.
سفید کردن دندان با زغال فعال
زغال فعال یا کربن اکتیو، نوعی پودر سیاه نرم است که از مواد طبیعی متفاوتی مانند پوسته نارگیل، هسته زیتون و چوبی که به آهستگی سوخته است، درست می‌شود. پودر زغال زمانی فعال می‌شود که تحت حرارت بسیار بالا اکسیده شود. زغال فعال بسیار پرمنفذ است و توانایی جذب بالا دارد. این زغال به مواد سمی و آلوده‌کننده و بوها می‌چسبد و آنها را از بین می‌برد.
این زغال را نباید با زغال استفاده شده در باربکیو اشتباه بگیرید. آن زغال، نوعی سوخت است که وقتی حرارت می‌بیند، دی‌اکسید کربن از خود متصاعد می‌کند و سرطان‌زاست. اما زغال فعال، فاقد این مواد سمی است. در فروشگاه‌های لوازم بهداشتی می‌توانید خمیردندان‌هایی ببینید که حاوی زغال فعال است و برای سفید کردن دندان‌ها استفاده می‌شود.
با وجود اینکه شواهد علمی مبنی بر ویژگی سفیدکنندگی زغال فعال وجود ندارد، برخی می‌گویند با استفاده از این زغال، توانسته‌اند دندان‌هایشان را سفید کنند. بررسی‌ها نشان داده که استفاده بیش از حد از این زغال می‌تواند موجب پوسیدگی دندان‌ها شود. هنگام استفاده از این زغال، بهتر است به جای مسواک با انگشتان‌تان آن را به دندان بمالید تا از احتمال سایش کاسته شود.
همچنین به یاد داشته باشید که برخی از محصولات زغال فعال، حاوی مواد دیگری مانند سوربیتول است. این ماده نوعی شیرین‌کننده مصنوعی است که در برخی از افراد واکنش‌های حساسیتی به وجود می‌آورد.
[related]3076[/related]
خمیردندان بی‌کربنات سدیم
بی‌کربنات سدیم، نوعی سفیدکننده دندان است که می‌تواند دندان‌هایتان را در مدت زمان کوتاهی سفید کند. اما این نوع سفیدکننده مینای دندان را به شدت ساییده و پس از مدتی بخش بسیاری از آن را از بین می‌برد و دندان‌هایتان بسیار حساس و دچار پوسیدگی می‌شوند. اگر می‌خواهید از این سفیدکننده استفاده کنید، آن را به هفته‌ای یکبار محدود کنید.
عوارض جانبی سفیدکنندههای دندان
بیشتر مردم هنگام استفاده از سفیدکنندههای دندان به عوارض خاصی مبتلا نمی‌شوند و به نتایج رضایت‌بخشی هم دست می‌یابند. اما برخی از افراد دچار عوارض جانبی می‌شوند که مهم‌ترین آنها موارد زیر هستند:
حساسیت دندان
برخی از افراد پس از مدتی کوتاه استفاده از سفیدکننده‌ها احساس میکنند دندان‌هایشان بسیار حساس شده است. در واقع، لایه عاج دندان در معرض فرآیند سفیدکنندگی قرار گرفته و صدمه می‌بیند و در نتیجه دندان‌ها حساس می‌شوند.
صدمه به بافت‌های نرم
گاهی اوقات بافت‌های نرم بر اثر تماس با ماده شیمیایی سفیدکننده دچار نوعی سوختگی می‌شوند. وقتی محلول سفیدکننده با بافت‌های نرم لثه در تماس باشد، این نوع صدمه رخ می‌دهد. در اینگونه مواقع رنگ لثه به سرعت سفید می‌شود. البته این آسیب به زودی برطرف می‌شود. اما هشداری است که بافت‌های نرم لثه بیش از حد در معرض ماده سفیدکننده هیدروژن پراکسید یا کاربامید پروکساید قرار گرفته است. در نتیجه این بافت‌ها ملتهب شده و لثه‌های فرد را حساس میکنند.
نتایج نامطلوب
استفاده از سفیدکنندههای دندان برای افرادی که دندان‌هایشان ذاتی، زرد رنگ است یا بیش از حد زرد و پر از لکه است، فایده‌ای ندارد. استفاده بسیار مواد سفیدکننده، نه تنها این دندان‌ها را سفید و زیبا نمی‌کند، بلکه ممکن است رنگ آنها را به سمت خاکستری یا کدر پیش ببرد. در ضمن مواد سفیدکننده روی پرشدگی‌ها و تاج دندان‌ها و البته دندان‌های مصنوعی اثری ندارد.
یک بررسی علمی در مورد سفیدکنندههای دندان
محققان دانشگاه ریچارد استاکتون در نیوجرسی، به بررسی ابزارهای سفیدکننده، مانند نوار و ژل، پرداختند و دریافتند که این مواد حداقل، به یک لایه از سه لایه دندان صدمه می‌زنند.
نوارهای سفیدکننده معمولا حاوی ماده فعال شیمیایی هیدروژن پراکسید است. این ماده نوعی اکسید‌کننده است که برای ضدعفونی کردن و همچنین بی‌رنگ کردن مو استفاده می‌شود. افرادی که برای بی‌رنگ کردن موهای خود از این ماده، بیش از حد استفاده میکنند، به موها و پوست سرشان صدمات جدی وارد میکنند.
دندان سه لایه متفاوت دارد. بیرونی‌ترین لایه که معمولا درخشان است، مینای دندان نام دارد. لایه وسطی، عاج دندان و درونی‌ترین لایه هم مغز دندان است.
این محققان در بررسی‌های خود متوجه شدند، هیدروژن پراکسید می‌تواند از لایه مینای دندان عبور کرده و به عاج دندان نفوذ کند. این بخش از دندان حاوی ۹۰ تا ۹۵ درصد پروتئین کولاژن است. هیدوژن پراکسید به پروتئین‌های کولاژن صدمه می‌زند؛ در نهایت تراکم این بخش از دندان از بین می‌رود و دندان به مرور زمان دچار پوسیدگی می‌شود.
کلام آخر
اگر همچنان از رنگ بد دندان‌هایتان بیزار هستید، می‌توانید با دندانپزشک مشورت کرده و بهترین گزینه را انتخاب کنید. بهتر است به توصیه‌های دندانپزشک‌تان توجه کنید تا سلامت دندان‌هایتان را فدای زیبایی نکنید. [see_also]575[/see_also]
